อุ่นละไมหัวใจสองภพ

เจ้าชายศารทูล บุตรของเจ้าแห่งนรกผู้เย็นชาต้องการไอบารมีของนางฟ้าเพื่อนำมารักษาบิดาที่บาดเจ็บสาหัส เขาผู้เกลียดชังชาวสวรรค์ชั้นฟ้าทุกองค์ กลับเริ่มหลงรักนางฟ้าและต่อต้านกฎแห่งภพที่ห้ามปีศาจอย่างเขารักกับชาวสวรรค์

นางฟ้านภิสา นางฟ้าผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเจ้าแห่งสวรรค์ เธอใสซื่อและมองโลกในแง่ดี ถูกจับตัวมาก็ยังมีความสุขเพราะเธอคิดอย่างเดียวว่าหากไอบารมีของเธอสามารถช่วยคนอื่นได้ เธอจะมอบให้โดยหารู้ไม่ว่า หากพวกปีศาจสูดไอบารมีจากเธอหมด ร่างเธอก็จะสูญสลายไป 

  เมื่อสองภูมิระหว่างปีศาจจากนรกทำสงครามเพื่อแย่งไอบารมีจากสวรรค์ จนทำให้เจ้าแห่งนรกบาดเจ็บสาหัส บุตรชายแห่งซาตานจึงต้องจับนางฟ้ามาให้บิดาสูดไอบารมีเป็นการรักษา อีกทั้งจะได้เป็นอมตะ หากแต่นางฟ้าไม่เคยรู้ว่านรกน่ากลัวเพียงใด และปีศาจอย่างเขาไม่เคยสัมผัสกับชาวสวรรค์ จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคนนางฟ้าและซาตานได้เจอกันและรักกัน แต่กฎเหล็กจารึกไว้ชัดเจนว่า ห้ามรักข้ามภพภูมิ เขาและเธอจะฝ่าฟันอุปสรรคได้หรือไม่ ติดตามอ่านได้เลยนะค้าาา

สปอยบางฉากให้อ่านนะคะ

เสียงโหยหวนดังก้องเป็นระยะ ๆ ในความมืด สลับกับเสียงคำรามของเหล่าซาตานปีศาจ นภิสานอนขดด้วยความหวาดผวา เกิดมาเธอไม่เคยพบกับบรรยากาศเช่นนี้มาก่อน ลมพัดผ้าม่านบางปลิวไสวแต่เธอกลับรู้สึกร้อนระอุดังมีใครก่อไฟเอาไว้ข้างตัว การอยู่ในห้องเพียงลำพังโดยปราศจากเจ้าชายซาตานช่างน่าวังเวงเพียงใด เขาเป็นเพื่อนต่างภพคนเดียวที่เธอรู้จักในเวลานี้ 

ท่ามกลางความมืดมิดนางฟ้าสาวมองออกไปนอกหน้าต่างปรากฏดวงตาแดงก่ำของใครกำลังจ้องเธอเขม็ง

กรี๊ด!!!!!!!

เจ้าชายศารทูลวิ่งผลุบเข้ามาในห้องของเธออย่างรวดเร็ว

กรี๊ด!!!!

ดวงตานั่นหายวับไปแล้ว แต่หญิงสาวยังปิดหูปิดตาด้วยความหวาดกลัว  บุตรชายแห่งซาตานมองที่มาของความหวาดผวา คงจะเป็นปีศาจอัคนี ที่มักจะวนเวียนรอบ ๆ คฤหาสน์ประหนึ่งตรวจตราความเรียบร้อยให้เจ้าชาย เขามองหญิงสาวที่ยังคงไม่เลิกผวา

“มันไปแล้ว จะกลัวอะไรนักหนา”

หญิงสาวค่อย ๆ เอามือที่ปิดตาออก

จริงด้วย มันไปแล้ว

“ร้องโวยวายไม่เข้าเรื่อง” พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ผลักประตูจะก้าวออกจากห้อง

หมับ!

นางฟ้าสาวดึงเสื้อเจ้าชายศารทูลไว้

“ภิสา....กลัว”  เสียงนั้นสั่นเครือ

ศารทูลยืนนิ่ง สับสนกับตัวเองว่าเขาสงสารเธอหรือรู้สึกอะไรกันแน่

“ขอภิสาไปด้วยได้ไหม” หญิงสาวพูดเสียงอ่อย

เจ้าชายซาตานหันกลับมาและมองเธอ  ผงะไปเมื่อเห็นน้ำตาหยดลงแก้มใส เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างให้ชายหนุ่มเอื้อมไปเช็ดให้อย่างเบามือ ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น มันคืออะไร.. เขาเองก็ไม่เข้าใจ

“อย่าร้องไห้” ศารทูลพูดเสียงเบาเหมือนอยู่ในภวังค์อีกครั้ง  นภิสายังสะอื้นเหมือนเด็กน้อย

“อย่าร้องไห้” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาใช้มือจับแก้มทั้งสองข้างของหญิงสาวเป็นการปลอบโยน 

“ไม่มีอะไรแล้ว เจ้านอนซะเถอะ ข้าจะนั่งอยู่ตรงนี้เอง”

ธิดาแห่งสวรรค์พยักหน้ารับ เดินไปที่เตียงนอนอย่างว่าง่าย เจ้าชายศารทูลนั่งลงข้างหญิงสาว เธอไม่กล้าข่มตาลง ถ้าเขาไป แล้วมันกลับมาอีกรอบล่ะ จะทำอย่างไร คิดดังนั้นก็คว้ามือของศารทูลมาจับไว้ถึงจะหลับตาลงได้  เจ้าชายหนุ่มตกใจไม่น้อย มองนภิสาที่หลับพริ้ม ดวงหน้านั้นหวานละไมยากที่จะถอนสายตาไปจากนางฟ้าผู้นี้ได้  เธอทำให้เขาอยู่ในภวังค์อีกครั้ง เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจซาตานอย่างศารทูล

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก